Το επιστημονικό όνομα της μπάμιας είναι Abelmoschus esculentus . Οι Αιγύπτιοι ήταν οι πρώτοι που την καλλιέργησαν γύρω στο 12 ο αιώνα π.Χ. στην περιοχή του Νείλου. Από εκεί πέρασε στη λεκάνη της Μεσογείου, τα Βαλκάνια και τις Ινδίες. Στη Βόρειο Αμερική εισήχθη με το εμπόριο των σκλάβων το 17 ο αι. μ.Χ. Οι σπόροι της μπάμιας χρησιμοποιούνταν, και χρησιμοποιούνται ακόμη σε κάποιες περιοχές, ως υποκατάστατο του καφέ.

Οι μπάμιες αποτελούν καλή πηγή βιταμίνης C , διαιτητικών ινών και κάποιων βιταμινών του συμπλέγματος Β, όπως το φυλλικό οξύ, η πυριδοξίνη (Β 6 ) και η θειαμίνη (Β 1 ). Περιέχουν, επίσης, γλουταθειόνη και μικρή ποσότητα καροτενοειδών: β-καροτενίου, λουτεΐνης και ζεαξανθίνης.

Οι μπάμιες ανήκουν σε ένα μικρό αριθμό τροφίμων που περιέχουν οξαλικά οξέα, ουσίες που βρίσκονται φυσιολογικά σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς. Όταν τα οξαλικά οξέα συγκεντρωθούν σε μεγάλες ποσότητες στα υγρά του οργανισμού, κρυσταλλοποιούνται και προκαλούν διαταραχές στην υγεία. Για αυτό, άτομα με προβλήματα στους νεφρούς ή τη χοληδόχο κύστη ίσως θέλουν να αποφύγουν την κατανάλωσή τους, όπως και άτομα που θέλουν να αυξήσουν την πρόσληψη ασβεστίου, επειδή τα οξαλικά μειώνουν την απορρόφησή του.

Για να διατηρήσετε το μεγαλύτερο μέρος των θρεπτικών τους συστατικών, μαγειρέψτε τις μπάμιες σε χαμηλή θερμοκρασία ή στον ατμό.