Ο αρακάς, ή αλλιώς τα μπιζέλια, ανήκει στην κατηγορία των οσπρίων, αν και αποτελεί ένα από τα ελάχιστα είδη οσπρίων που πωλείται και μαγειρεύεται ως φρέσκο λαχανικό. Τα μπιζέλια στην ξηρή τους μορφή αποτελούσαν τρόφιμο από τους αρχαίους χρόνους. Το όνομά τους αναφέρεται στη Βίβλο και εξυμνείται από τους πολιτισμούς των αρχαίων Αιγυπτίων, Ελλήνων και Ρωμαίων. Οι Κινέζοι, οι οποίοι φαίνεται ότι κατανάλωναν αρακά από τον 2 ο αιώνα π.Χ., πρέπει να ήταν οι πρώτοι που τον κατανάλωσαν στη φρέσκια του μορφή, ενώ η συνήθεια αυτή εξαπλώθηκε μετά τον 16 ο αιώνα, όταν με τη βοήθεια της τεχνολογίας δημιουργήθηκαν πιο τρυφερές ποικιλίες. Τον 17 ο αιώνα ο Γάλλος βασιλιάς Loui XIV έκανε τον αρακά δημοφιλή, καθιστώντας τον «τρόφιμο κύρους» στα μενού των δεξιώσεων που έκανε στο παλάτι του. Τον 19 ο αιώνα, ο Μέντελ, ένας Αυστριακός μοναχός και βοτανολόγος, χρησιμοποίησε μπιζέλια για τα περίφημα πειράματα αναπαραγωγής και κληρονομικότητας.

Ο αρακάς παρέχει πολύ σημαντικά ποσά διαιτητικών ινών και πολλών βιταμινών και ανόργανων συστατικών. Αποτελεί πολύ καλή πηγή βιταμινών Κ, C και βιταμινών του συμπλέγματος Β: θειαμίνη (Βιταμίνη Β 1 ), ριβοφλαβίνη (Βιταμίνη Β 2 ), νιασίνη (Βιταμίνη Β 3 ), βιταμίνη Β6, φυλλικό οξύ, και των ανόργανων συστατικών: μαγγάνιο, χαλκός, σίδηρος, φωσφόρος, κάλιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρος. Παρέχει, επίσης, ενέργεια και πρωτεΐνη, αποτελώντας μάλιστα, μετά τα φασόλια, τη δεύτερη καλύτερη πηγή φυτικής πρωτεΐνης.

Ο αρακάς θα πρέπει να αποφεύγεται από άτομα με ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα) ή προβλήματα νεφρών, διότι αποτελεί πηγή πουρινών, ουσιών που βρίσκονται φυσιολογικά σε φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς, αλλά η συσσώρευσή τους σχετίζεται με προβλήματα υγείας στα επιρρεπή άτομα.

Όλες οι ποικιλίες φρέσκου αρακά θα πρέπει να φυλάσσονται στο ψυγείο, διότι η ζέστη προκαλεί αλλοιώσεις στα σάκχαρά του. Μπορείτε να καταψύξετε τον αρακά, ζεματίζοντάς τον πριν το φυλάξετε για 1-2 λεπτά.